Sinds eind 2013 had ik aardig wat af gedatet. Ik bevond mij op tinder, badoo en kreeg regelmatig een date verzoek via facebook. Het begon van met chatten, wat doe je zoal in het dagelijks leven, wat houd je bezig en waar ben je naar op zoek. Steevast gaf ik op de laatste vraag aan “ik zoek niet, het zal mij vinden”. Veel mannen vonden dat aan de ene kant wazig en andere kant ook weer interessant. Waren de chatgesprekken leuk, dan ging het over naar bellen, appen of videobellen. Met sommigen van hen heb ik nachten zitten kletsen. Het was dan niet zo zeer dat we niets te bespreken hadden, maar vaak vond ik hem niet passen bij mijn sterke karakter een andere keer ontbrak het aan de juiste aantrekkingskracht. Soms voelde ik de aantrekkingskracht wel maar voelde de ander deze niet. Ik vond dat soms echt kut en dan vloog het mij aan. Mensen die later dan ik zijn gescheiden, hadden eerder een nieuwe partner dan ik. Ik was gewoon nog steeds alleen! Ik vroeg mij af of er ergens op deze planeet nog iemand was die bij mij paste! Ik verlangde zo naar dat gevoel dat ik de ware had gevonden, een man die echt een aanvulling zou zijn in mijn leven. Een man die mijn sterke karakter kon handelen. Diep van binnen voelde ik dat ik ook niet meer wilde wat ik had gehad en dus niet moest gaan vervallen in de makkelijke weg. Tot dit moment ergens zo rond het einde van 2016 wist ik het roer moet om. De vraag was alleen hoe?
De scharrels wisselden zich af, er zat eigenlijk nooit een langere periode tussen zonder scharrels. De eerste stap, leek mij om af te kicken van de scharrels en echt bewust even niet te gaan daten. Zo kon er ruimte ontstaan voor mijn nieuwe partner. Ik dacht terug aan hoe mijn huis naar mij was toegekomen. Wellicht kon ik bij het vinden van de juiste partner dezelfde insteek inzetten. Wanneer al die andere mannen het niet waren, dan wacht er iets mooiers en iets beters op mij.
Met vrienden, familie en bekenden deelde ik mijn voornemen. Ik sprak met hun over wat voor mij belangrijk was in een relatie en ik vroeg hen wat zij dachten wat voor mij belangrijk was in een relatie. Dat gaf best een bijzonder inkijk in de manier hoe mensen mij als persoon zien. Zij hielpen mij inzicht te geven in wat ik nodig had, maar gaven gelijktijdig een kijkje in hoe ik in relatie stond met de persoon die mijn vraag beantwoorde.
Ik begon aan het maken van een lijstje, wellicht ken je zo’n lijstje nog wel van vroeger. Waar moet mijn nieuwe partner wel of niet aan voldoen en wat is voor mij belangrijk in een relatie. Ik wenste een man met een sterke persoonlijkheid, verantwoordelijkheidsgevoel en iemand die net zoals ik hield van diepgang. Het gaat dan niet om hetgeen er tussen zijn benen hangt, maar om diepgang in gesprekken en elkaars gevoelsleven.
Maart 2018 schreef ik mij in bij “een officiële” datingsite. Vol goede moed ging ik het nieuwe avontuur aan. Helaas zakte de moed mij al snel in de schoenen, door de oppervlakkige reacties die ik ontving, soms waren het verzoeken om seks of wilde men direct je telefoonnummer omdat ze een gratis proefabonnement hadden. Het frustreerde mij enorm, want ik schoot er niets mee op. Tijdens zo’n moedeloos moment maakte ik een moodboard van mijn ideale partner en hing hem op een prominente plek in mijn woonkamer. Vrienden, vriendinnen, familie en bekenden iedereen kon het zien. Hierdoor begon het moodboard te leven en vond het bedding in mijn innerlijke zijn. Eerlijk, ik kon soms zijn energie al om mij heen voelen en had nog geen idee van hoe deze man er überhaupt uitzag.
Op een maandagavond eind maart 2018 ging ik naar de sportschool. Hier kwam ik de vriend van mijn vriendin Lisa tegen die met een clubje vrienden ging sporten. Met één van die vrienden, Martijn heette hij, kwam ik in gesprek, we stapten ieder op een crosstrainer en we kletsten de wereld uit. We spraken over onze ambities en onze dromen, wat hield ons bezig in het leven. Over en weer gaven we elkaar mooie inzichten. Na de crosstrainer zijn we aan tafel thee gaan drinken, in de twee uur die er al waren verstreken was er nog geen stilte gevallen. Ik was onder de indruk van deze man. Hij was niet op zijn mondje gevallen en gaf net wat ik nodig had. Hij bezat een sterke persoonlijkheid en had ook een sterk verantwoordelijkheidsgevoel en samen hadden we al hele diepgaande gesprekken gehad zonder dat we elkaar kenden. Wanneer deze man een vrij man was geweest dan hield ik mij aanbevolen, dan stond hij boven aan de lijst. De gezamenlijke vriend kwam samen met de andere mensen uit de vriendengroep na 2,5 uur terug aan tafel. Mijn vriendin Lisa appte ik over het gesprek wat ik had gehad met Martijn en ik gaf bij haar aan dat ik dit zocht in een man.
Op de officiële datingsite, had ik inmiddels weer een aantal dates gehad. Maar niet iets wat bij mij paste, een man die een verrijking zou zijn op mijn leven. Af en toe was ik het vertrouwen in een goede afloop volledig kwijt. Wat is het lastig om vertrouwen te houden wanneer er in geen velden of wegen meer een sprankje hoop te vinden is. Ergens hield ik mij vast aan het voorbeeld van mijn huis, mijn paleis of anders gezegd mijn walhalla. Het was belangrijk om te blijven vertrouwen, te geloven in het feit dat het op een moment zover is dat ik hem zie en weet jij bent het. Mijn vriendin Lisa benadrukte dat: “Zij gaf aan houd geduld, het komt.”
Begin mei appte Lisa me: “Martijn gaat scheiden.” Zijn vrouw wilde bij hem weg en al kwam dat voor hem in eerste instantie als donderslag bij heldere hemel, uiteindelijk zag hij zelf ook in dat zij hem eigenlijk niet gelukkig maakte. Dat het meer was om de kinderen, en het vertrouwde gevoel dat het gaf en ergens was het makkelijk om zo de verandering niet aan te hoeven gaan.
Op 7 mei stuurde ik Martijn een uitnodiging voor een workshop die ik had gewonnen. Naar aanleiding van de uitnodiging raakten we aan de praat en belde hij mij. Door het mooie weer was het eigenlijk zonde om te bellen en nodigde ik hem uit voor een wijntje in mijn paradijselijke achtertuin, het was tenslotte prachtig weer. De week erna kwam hij naar de workshop samen met een aantal van mijn collega’s, vrienden en bekenden. Zij zagen wat wij toen nog niet helemaal zagen. Martijn matchte volledig met het moodboard wat ik gemaakt had. De aanwezigen bij de workshop vonden het bijzonder om te zien hoe wij samenwerkten, elkaar van inzichten voorzagen en elkaar stimuleerden. Maar ja, Martijn lag in scheiding en had daar ook wel tijd en ruimte voor nodig omdat af te kunnen sluiten. In de weken die volgden zagen we elkaar steeds vaker en een hechte band groeide.
