Aannames: de sluipmoordenaar van waarheid en verbinding

We leven in een wereld waarin verhalen ons dagelijks overspoelen. Het nieuws, sociale media, collega’s, vrienden, familie – iedereen heeft wel iets te vertellen. En vaak nemen we dat klakkeloos over. We geloven wat er gezegd wordt, zonder stil te staan bij de vraag: Is dit wel waar? Hoe voelt dit voor mij?

De coronacrisis als spiegel

Tijdens de coronacrisis zagen we dit fenomeen op grote schaal. Veel mensen namen zonder nadenken aan wat de overheid vertelde. Natuurlijk, er was onzekerheid en behoefte aan houvast. Maar hoe vaak vroegen we onszelf af: Wat doet dit met mij? Hoe voelt dit voor mijn leven? Zelfonderzoek bleef vaak achterwege. Het was makkelijker om mee te bewegen met de massa dan om stil te staan bij je eigen waarheid.

Dit voorbeeld laat zien hoe aannames werken: we nemen iets over omdat het gezaghebbend klinkt, omdat “iedereen” het zegt, of omdat het ons angstig maakt. Maar daarmee geven we onze eigen kompas uit handen.

Aannames in het persoonlijke leven

Niet alles hoeft onderzocht te worden. Sommige dingen zijn simpelweg niet belangrijk voor jou. Maar zodra het gaat om mensen beoordelen, relaties of keuzes maken, wordt het gevaarlijk om alleen op aannames te vertrouwen.

Ik heb dit zelf ervaren tijdens mijn scheiding. Mensen namen klakkeloos het verhaal van mijn ex over, zonder ooit bij mij navraag te doen of zich neutraal op te stellen. Dat deed pijn. Want een oordeel dat gebaseerd is op één kant van het verhaal, is zelden rechtvaardig. Het laat zien hoe snel aannames kunnen leiden tot misverstanden en beschadigde relaties.

De consequenties van aannames

Aannames zijn verraderlijk. Ze lijken onschuldig, maar ze hebben grote gevolgen:

• Ze beperken je blik en sluiten je af voor andere perspectieven.
• Ze kunnen mensen onterecht veroordelen of buitensluiten.
• Ze maken dat je denkt te weten hoe iets zit, terwijl je in werkelijkheid slechts een halve waarheid bezit.

En misschien wel het meest confronterende: aannames maken ons lui. Ze nemen ons het ongemak van onderzoek en zelfreflectie uit handen, maar kosten ons uiteindelijk de verbinding met onszelf en met anderen.

Een uitnodiging tot reflectie

Durf jezelf eens eerlijk af te vragen:

• Waar neem ik klakkeloos iets over, zonder zelf te voelen of te onderzoeken?
• Welke verhalen geloof ik omdat ze makkelijk zijn, of omdat ze passen in mijn eigen overtuigingen?
• En wat doet dat met mijn relaties, mijn keuzes, mijn kijk op de wereld?

Het kan schuren om dit onder ogen te zien. Want het betekent dat je soms zelf ook onderdeel bent van het probleem. Dat je misschien iemand hebt beoordeeld zonder alle feiten te kennen. Dat je misschien een waarheid hebt aangenomen die niet de jouwe is.

Maar juist dat ongemak is waardevol. Het is de ingang naar bewustwording. Naar een leven waarin je niet langer geleefd wordt door de verhalen van anderen, maar waarin je zelf onderzoeken, voelen en kiezen durft.

Tot slot

Aannames zijn menselijk, maar ze hoeven ons niet te leiden. De volgende keer dat je een verhaal hoort, neem een mome

nt om stil te staan. Vraag jezelf af: Is dit echt zo? Hoe voelt dit voor mij? En durf het ongemak van onderzoek aan te gaan.

Want alleen door voorbij de aannames te kijken, ontstaat er ruimte voor waarheid, verbinding en compassie.

 

Aannames loslaten vraagt moed én begeleiding. In mijn traject Terug naar de kern leer je stap voor stap weer te vertrouwen op je eigen waarheid. Kijk voor meer informatie op praktijkdesprankeling.nl